خبرگزاری فارس
در قانون بودجه امسال برای خودکفایی گندم 117 میلیارد و 290 میلیون ریال اعتبار منظور شده است، اما آیا این خودکفایی رقم خواهد خورد؟
در بودجه سال 1393 برای خودکفایی گندم 117 میلیارد و 290 میلیون ریال اعتبار منظور شده است، مفهوم آن این است که دولت به دنبال خودکفایی این محصول استراتژیک است که نقش مهمتری هم در تامین امنیت غذایی کشور دارد.اقدام اولیه برای این خودکفایی از سال گذشته کلید خورد، آن زمان که وزارت جهاد کشاورزی قیمت گندم طلای زرد را در شهریور سال گذشته با 230 تومان افزایش در هر کیلوگرم اعلام کرد.
به گفته کارشناسان، تاثیر اعلام به هنگام قیمت‌ها در افزایش تولید حتی بیشتر از افزایش قیمت خرید تضمینی گندم می‌توانست در افزایش تولید نقش داشته باشد.
در سالهای گذشته بسیاری از تغییر قیمت‌ها بعد از کشت محصول اتفاق می‌افتاد و تاثیری در افزایش سطح کشت نداشت.
اگرچه تاکنون از تاثیر افزایش قیمت خرید تضمینی درافزایش سطح کشت گندم آماری اعلام نشده است، اما مسئولان افزایش تولید را در سال جاری پیش بینی کرده‌اند که احتمالا به دلیل افزایش سطح کشت است.
حجتی وزیر جهاد کشاورزی خرید تضمینی گندم امسال را 8 میلیون تن پیش بینی کرده است، یعنی سه میلیون تن افزایش نسبت به سال گذشته، میزان خرید تضمینی گندم از سوی مراکز خرید دولتی در سال 92 به 5 میلیون تن رسید.
به گفته ملکی مدیر پروژه خرید تضمینی گندم بانک سپه خریدهایی که عملا امسال انجام شده است، یک میلیون و 589 هزار و 190 تن گندم است.
خرید گندم از سوی مراکز دولتی معمولا تا اواخر شهریور، یعنی تا سه ماه دیگر، ادامه دارد و سئوال این است که آیا این میزان خریدی که وزیر قول داده است، محقق می‌شود؟
نیاز مردم به گندم نانوایی حدود 10 میلیون تن است، اگرچه بعد از اجرای هدفمندی یارانه‌ها گفته شد که این میزان به 9 میلیون تن کاهش یافته است، اما کشور برای مصارف صنعتی، تامین بذر کشاورزان، خودمصرفی در روستاها، نیز نیاز به گندم دارد که در مجموع با تولید 14 میلیون تن گندم خودکفایی محقق می‌شود.
به هر حال مسئولان وزارت جهاد کشاورزی شاید با علم به این موضوع که روی دادن خودکفایی در سال جاری کار آسانی نخواهد بود، از به کار بردن لفظ خودکفایی به شدت پرهیز می‌کردند.
در بدنه کارشناسی وزارت جهاد کشاورزی این ایده وجود دارد که کشور به جای دنبال کردن خودکفایی‌ها باید کشاورزی پایدار را دنبال کند، در کشاورزی پایدار برنامه‌ریزی‌های طولانی مدت مطرح است، تا تولید فدای تصمیمات آنی نشود.